Aquila Blu

Jaren geleden had ik een zeer heldere droom waarin ik zelfs wakker werd terwijl de droom nog verder ging. Door eerdere dromen was ik inmiddels gefascineerd door dromen, de werking en betekenis, en daardoor las ik onder andere veel van Carl G. Jung. Zo kon ik mijzelf de vraag stellen wat deze droom betekende, waarop ik hoorde: “je gaat mensen uitleggen wie ze echt zijn”.

Ik help mensen op dit moment individueel en dat is makkelijk omdat je helemaal op de persoon kunt afstemmen, maar er is ook een wens in mij die een groter publiek wil bereiken.

Maar hoe doe je dat? En nog essentiëler: omdat ik weet dat de sleutel van de oplossing ligt in zelfervaring, werkt iedere poging om iemand te overtuigen averechts. Tegelijkertijd zorgt het ervoor dat mensen meer zelf gaan nadenken.

Fout wordt goed als je er iets van leert; fout wordt fouter totdat je er iets van leert.

Deze post gaat over iets wat ik op basis van vele ervaringen in het kortere en langere verleden niet meer anders kan zien. Hiermee heb ik vragen die ik altijd had kunnen beantwoorden, behalve de vraag: hoe breng ik dit over? Deze post is mijn experiment om te ervaren of dit werkt of niet.

Paradoxen zijn de logica van het leven

Disclaimer: Het onderstaande moet je niet geloven. Je hebt niets aan geloven, alleen aan weten. Door te experimenteren ervaar je, en door te ervaren weet je. Bij geloof is er ruimte voor twijfel, bij weten niet. Tegelijkertijd is het belangrijk om het weten niet als iets absoluuts te zien en open te staan voor nieuwe inzichten.

Terug naar de vraag “wie ben jij?”

Wat zou je antwoorden als die vraag gesteld wordt? Lees eventueel later pas verder; laat het eerst dieper doordringen!

Waar dacht je aan? Je naam, je lichaam, je gedachten, je beroep, je afkomst,..?

Onze zintuigen proberen ons te overtuigen dat we individuen zijn in een grote wereld; we nemen alles buiten ons waar. Religie probeert ons te overtuigen dat er iets belangrijkers is dan waar we nu zijn. Daarnaast probeert de “mainstream” wetenschap ons ervan te overtuigen dat dit allemaal maar toevallig is en dat door een reeks van toevalligheden een mens is ontstaan die zelfbewust is en keuzes kan maken.

Wanneer je dit als basis neemt, val je al snel ten prooi aan angst en nutteloosheid. Bijvoorbeeld, hoe overleef je in een wereld vol gevaar? Wat is het doel van een bloem? Waarom zijn er oorlogen? Dezelfde angst en nutteloosheid zorgen er bijvoorbeeld voor dat de mens zich vaak boven de natuur plaatst, niet alleen tussen mens en dier, maar ook tussen mensen onderling.

Ben je wel wie je denkt dat je bent? Zijn er andere zienswijzen?

In deze post wil ik je een andere zienswijze tonen die het zelfbewustzijn centraal stelt; anders gezegd, alles en iedereen in het hele universum is zelfbewust. Een ster weet dat het een ster is, een bloem weet dat het een bloem is. Een elektron kent zichzelf en de rol die het vervult. Bewustzijn en denken worden vaak gezien als één, en daarom wordt heel makkelijk gezegd dat iets niet zelfbewust is. Dit is een extreem egoïstische gedachte.

Schematisch zou je dat zo kunnen weergeven:

“Het is de wens van de bliksem zich te laten zien.“

Elementen:

1. Ongelimiteerd potentieel, neemt waar, heeft geen vorm, maar alles komt eruit voort.
2. Het creëert een dualiteit om zichzelf te kunnen ervaren met aan de ene kant 2a “niet weten” en aan de andere kant 2b “alles weten”. Vervolgens creëert het een pad opzoek naar zichzelf en eenwording.
3. De substantie waar het universum uit is opgebouwd is materie/energie en denken/geest.

Notities:

• Alles binnen de dualiteit is tijdelijk, een continue stroom van veranderingen die zich een weg zoekt van niet weten naar weten.
• Alles daarbuiten is ongelimiteerd, vrij van concepten, bijvoorbeeld tijdloos (dat betekent niet een hele lange tijd maar het afwezig zijn van het concept tijd).
• Het belangrijkste kompas is intuïtie waar ideeën en kennis uit voortkomt.
• Energie en gedachten zijn is de substantie om ons uit te drukken.
• Alles staat in continue verbinding met elkaar.

Ter verduidelijking, mainstream neuroscience gaat er nog steeds vanuit dat 3a uit het niets is ontstaan (big bang) en dat 3b daaruit uiteindelijk is voortgekomen na een zeer lange tijd. Dit staat echter in tegenspraak met de bevindingen van de kwantumfysica. Niets kan ontstaan uit niets, iets kan alleen ontstaan uit alles.

Maar wat betekent dit nu eigenlijk? Wat kun je hiermee?

Nu zou ik allerlei technische, wetenschappelijke, filosofische, religieuze, spirituele inzichten kunnen delen. Maar de meeste mensen zijn net zoals ik eigenwijs en moeilijk te overtuigen, en dat zijn nuttige eigenschappen. Het gaat er juist om de oplossing zelf te vinden.

Dus beperk ik mezelf nu tot de aanmoediging om zelf te realiseren wat het betekent en wat je hiermee kunt. Zoek de antwoorden in jezelf, gebruik je intuïtie en eenvoudige logica.

Wat als je meer bent dan je dacht?
Wat als je één bent met alles?
Wat als….? 

In de natuur is niets nutteloos of toevallig;
het is de mens die dat denkt omdat het de natuur niet begrijpt.
Jezelf kennen is de natuur kennen.

Heb je vragen of opmerkingen, neem contact op!
Wil je er over filosoferen, maak een afspraak!