Aquila Blu

Hoe weet je dat je zelfrealisatie bereikt hebt?

Op het moment dat er geen vragen meer zijn. Let wel, dit is niet hetzelfde als dat alle vragen beantwoord zijn! Dit geldt evenzo voor wensen: het punt waarop er geen wensen meer zijn. Wat ook weer niet hetzelfde is als dat alle wensen vervuld zijn. Het is het moment waarop je je realiseert dat kennis, vorm en denken niet is wat je bent. Daardoor ook de totale afwezigheid van angst.

Hoe voelt zelfrealisatie?

Om te beginnen zullen alle verwachtingen en wensen je juist van zelfrealisatie afhouden, hoe mooi de voorgespiegelde beelden of sensaties ook zijn. Het gaat juist om het ZIJN met alles wat er is, wat je in staat stelt om werkelijk te ZIJN.

Tijdens het proces van zelfrealisatie zal het eerder voelen alsof je je midden in een orkaan bevindt. Dit is nodig om alle ballast van je af te schudden. Maar naarmate het proces vordert, zul je steeds vaker in verbinding zijn met je vaste kern van pure rust en liefde. Deze laatste twee woorden zullen een veel diepere betekenis krijgen dan de interpretaties die wij er doorgaans aan geven. Rust is niet iets tijdelijks, en liefde is niet iets wat je krijgt of geeft.

Is zelfrealisatie noodzakelijk?

Nee, want het gebeurt. En ja, want het gebeurt. 😀 Het is even natuurlijk als water dat uiteindelijk terugstroomt naar de oceaan. Iedere vorm van ‘moeten’ zorgt echter voor weerstand en zal eerder vertragend werken dan versnellend. Maar ook dat heeft op zichzelf weer een functie, zoals een rivier meandert op weg naar de oceaan.

Het idee van noodzaak en ‘moeten’ komt voort uit denken in termen van goed en fout. Dit denken ontstaat uit het niet begrijpen wie en wat je werkelijk bent, wat voortkomt uit een gevoel van scheiding, en dus angst. Met andere woorden: zelfrealisatie is het proces waarin je door de angst heen beweegt om te ontdekken dat liefde en verbinding altijd al aanwezig waren, verscholen achter die angst.

Hoe verhouden religie, filosofie, spiritualiteit en wetenschap zich tot zelfrealisatie?

De diepe essentie achter religie, filosofie, spiritualiteit en wetenschap is zelfrealisatie. Beperk dit niet tot een woord, maar zie het als een zoektocht naar wie en wat je werkelijk bent.

Religie, filosofie, spiritualiteit en wetenschap zijn slechts verschillende uitingsvormen van dezelfde zoektocht. Toch raken we in veel gevallen verdwaald in ons individuele zijn en onze vorm (naar buiten gericht) – in regels, rituelen en kennis – waardoor we het uiteindelijke doel uit het oog verliezen.

Op zichzelf is hier niets mis mee, want dit schept vormen. Maar als we ons te veel in de vorm verliezen, leidt dit onvermijdelijk tot lijden. Dat lijden is nodig om het omkeerproces (naar binnen gericht) in gang te zetten.

Wie verder kijkt dan de vorm, zal achter alle vormen dezelfde essentie ontdekken. Toch blijven we vaak aan een vorm kleven en beschouwen die als de absolute waarheid. Maar wat komt en gaat, wat verandert, kan nooit de waarheid zijn. De waarheid is onveranderlijk en ongelimiteerd.

Is zelfrealisatie een eindbestemming of een voortdurende reis?

Ja en ja. 😀 Zelfrealisatie is het besef dat de huidige eindbestemming van de reis al is wat je ten diepste bent. Vanuit dat weten kun je jouw reis vormgeven op een manier die vanuit jou wil ontstaan. Met andere woorden: het verandert van “de zoektocht naar wie ben ik” naar “hoe kan ik uiting geven aan dat wat ik ben?”.

Wat is het verschil tussen verlichting en zelfrealisatie?

Verlichting is het gevolg van zelfrealisatie. Het ontstaat door het integreren en loslaten van de schaduwzijde, waarin zowel trauma’s als talenten verborgen liggen. Daarnaast omvat het het besef dat niet alles hoeft voort te komen uit je individuele kracht, maar vanuit de universele kracht. Als gevolg daarvan zul je alles lichter ervaren, en zal er geen psychisch lijden meer zijn. Toch blijft het fysieke leven doorgaan – je teen stoten tegen een steen zal bijvoorbeeld nog steeds pijn doen. 😀

Ook hier geldt: houd je niet te veel vast aan woorden, maar zie hoe woorden verschillende aspecten kunnen belichten.

Wat is het verschil tussen zelfrealisatie en zelfontwikkeling?

Zelfontwikkeling wordt vanuit het individu gezien als de groei van het individu. In veel gevallen gaat dit gepaard met ‘moeten’: ik ben niet goed genoeg, het moet beter, enzovoort. Dit proces ontstaat vaak (onbewust) vanuit angst, moeite en pijn, voortkomend uit overtuigingen, conditionering, en meer.

Zelfontwikkeling als gevolg van zelfrealisatie daarentegen is moeiteloos en een volledig natuurlijk proces. Het vloeit voort uit het diepgaande weten wie en wat je werkelijk bent.

Welke synoniemen zijn er voor zelfrealisatie?

Een woord is slechts een verwijzing naar iets; een woord is nooit het object zelf. Daardoor bestaan er meerdere woorden die naar hetzelfde verwijzen, en elk woord kan voor individuen of groepen weer een andere interpretatie hebben.

Mensen zoeken vaak houvast en klampen zich daarom aan woorden vast. Dit wordt nog complexer als het gaat om interpretaties. Het is belangrijk om te benadrukken dat het proces van zelfrealisatie veel verder gaat dan het individu. Sommige benaderingen blijven beperkt tot “werken aan jezelf”.

Daarnaast kan iemand je meestal niet verder helpen dan het niveau waarop hij of zij zelf gevorderd is. Als die persoon dat toch probeert, kan het meer gaan om overtuigingen opdringen dan om het begeleiden in het vinden van je eigen weg.

Zelfrealisatie kent vele benamingen, zoals Eenwording, Zelfverwerkelijking, Spiritueel Ontwaken, Verlichting, Individuatie (Carl G. Jung), Zelfactualisatie (Abraham Maslow), Transcendentie, Bevrijding, Samadhi, Bewustzijnsontwikkeling, Zelfbewustzijn, Psychosynthese en meer.

⇒ Ontbreekt er iets of heb je vragen of opmerkingen? Neem dan gerust contact met mij op!